adamlık duracak gözünde, kadın ve çocuk sövse bile yüzüne
söz yürekten geçer sabıra tutunur önce sonra şiir güz güllerine
kandan öte geçerde lime döner yoluna dizbağı süründüğünde
kaç leylim ölüm ki tuttum dilimi öfkeyi kestiğin ellerinde hece
hece zehir kesemeyince...
ardım sıra sarı çiçek sesleri kopuyor düzlüğe tütün kokusunda
yağmurun koşması sadedir dile düşmüşse perdesi ve geceyse
sıcak tutar gözleri tüm duvarlar sarı sıcak kahır deryası ziller
dönenler gelir geçerde neresinde kalınır seslerin gelenler ölüyse
ölüm şarkıdır yüze söylenince…
ben bu adı tarihe sordum kan süzülüyordu kalem ucundan ela
çınar ağaçları yollara düşerdi sesi kesilmişse gök mavi adınla
ne kırılan daldır kopan parçanın adında böyle ırak sızılarda
ne de yarım kalsın susmalar sabah gelir alır gider koyu akşama
bu dili unuttum can külümden ağır…
07 03 2007
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 8.7.2007 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!