Sarı Bir Yaprak Şiiri - Fatma Bilkay

N. Hikmet anısına
Sarı buğday tanesiydi zaman
İmbikten süzülen sevgi sarmalında
Herkes ne kadar çok sana özendi
Bohem zamanın kuytusunda
Çoğaldıkça çoğaldı İskenderlerin büyüğü küçüğü
En çok da aşkların büyüdü dillerde
Bir medcezir sancısı sardı imgeleri
Sarı bir yaprak düşerken Moskova da

Şimdi mavi bir deniz oldu bedenin
Sahilinde yalın ayak dizeler yürüyor
Yok artık Gülhane’de bir ceviz ağacı
Yılkıda hüzünlü bir kısrak
Öylesine bakar Akdeniz’e bungun
Güz sancısı sardı bulutları
Gözleri kan çanağı günahla kapatılmış
Nurilere saklanılmış aldatılmış kadınların

Çalınacak kapı güvenilecek sevda
Hainlik yapacak vatan da kalmadı
Yavaş yavaş azalıyor çınar ağaçları
Yine de duyuyoruz tayların toynak seslerini
Irmakların birleşme saatinin gongu çalacak bir gün
Ve biz yıldızlara oturup seyredeceğiz mutlaka
Şimdi nereden aklıma geldin bilmem
Oysa sevdiğime iki kelime yazacaktım ben.
10.12.2010
Fatma Bilkay

(Berfin Bahar Dergisinde yayınlandı Sayı 157 Mart 2011)