Sarı bir ateşten gözleri vardı

Sarı bir ateşten gözleri vardı
Yıllar geçse hiç değişmezdi
Ne zaman görsem
Yüreğim külleri eşelenirdi
Anlatamadıklarımdan bir dağ
Biriktirdim yüreğimde
Ne zaman aç sığmadı
Kendi gökyüzüme

Acımıydı yaşadıklarım
Zamansızlık mıydı yanıldıklarım
Sadece hüzün müydü yalnızlık
Yoksa bazen
Adam gibi dost mu oluyordu

Sarı bir ateşten gözleri vardı
Yıllar geçse hiç değişmezdi
Ciğerim parça parça olurdu
Ne kadar su içsem
Çiçek falan çıkmazdı içimde
Ne kadar film seyretsem
Hep başkaları olurdum

Ne zaman ben olsam
Sen olmazdın
Sarı bir ateşten gözleri çıkardı karşıma
Ansızın
Tam yaramı sarmışken
Bakışları geleceğimi soğuturdu
Bir yerde treni kaçırmıştık
Mektup tazeliğini özler olmuştum
Yeni sayısal mektupların karşısında
Koynundan saklayacak mesajlarım
Olmayacaktı
Yüreklerin sınırlarında
Gözlerin gördüğü
Aklın unutmadığı mesajlarım olacaktı
O hatırlanabildiği kadar
Her yerde yalandan
Zaman
Suçlu olacaktı
Asıl suçluya
Kader diyemeyecektim
İçten içe
Kendimi yiyecektim.

Sarı bir ateşten gözleri vardı
Beklemek bile anlamsızdı
Mor bir gülle gelecekti
Gelecek denilen kayık
İki gümüş para ile
Gidilecek bir yoldu
Bu yol hep yalan olacaktı

Sarı bir ateşten gözleri vardı
Bu gözleri özleyecektim
Yoksa kim yakarak
Isıtacaktı içimi
Dost yalnızlıklarda
Yalan bir avuntum olacaktı
Adını gökyüzüne yıldızlarla yazdığım
Umutlarım olacaktı
ve birde daha sadece başlığında olduğum
Bir hikayem olacaktı

Sarı bir ateşten gözleri vardı
Yıllar geçse hiç değişmezdi
Değişen hep
Resimlerdeki yüzlerdi....