Sarı Beyaz Kaldırım Taşı

Asfalt Grisine Bakıp, Rengarenk Hayallere Yürüyebilir Zaman.
Öyle aman aman giyinerekten gözlerin puanlamasına takılmadan, yamalı cümleler karalamakta, her ay kirasını ödediğim, telefonun klavyesi üzerinde seken parmağım.
Uyuşuyor karanlıkta her renk, bir diğeriyle.
Yeşil fosforsuz lâkin, kıyak yine.
Kırmızı, asabi... Sarı,, izmir mandalinaları gibi.

Kalem, kaleme düşman olur ... Gözlerin zamanını çalar, cümleler... Hırs yükünü yüklenmiş, niceler... Dönünce adlarına hedef, isyan ıslığını öttürmekteler...

Karanlığı yarabilir mi herhangi watt ampul, ay ışığı çeliyor aklımı... Yazmaya devam ettiren bir gelişmedir, gölde abuklayanlarla vedalaşıp okyanusa kapağı atmam.

Suallere cevap bükemeyen beyinlerin, gönül sağdığı cenderelerde tencere doldurma girişimleri devam etmekte. Şu harbin kahramanı olacak olan yine piyonlardır aslında. Kalesinin tehlikede olduğunu zanneden bir yaprak, güneşi kesti.

Kalemindeki mürekkebi sihir sanan deli, duvarlara saçma sapan cümleler çiviledi. Umrunda mıydı " göl " ? Kendi kalesine gol atanları bağrına bastı, başkan. Zevk alıyordu belli ki, başka tatlardan.

Sürdü tahtada atını, yaptı hamlesini...
Gün gelince görecek ebesini...
Ama nafile.
Karnım gurulduyor, kazınır açlığım. Aldatırım elmayı sirkeleyip, krizlerimi.