çok kebâir ağlarım
ağladığım zaman
salkım söğütler gibi
suyun ensesinde her an
sesin gelir sekerek denizaşırı
hiç kullanılmamış bir aşkı öğütler gibi
ağlarım yüksek yüksek
kartalların geniş kanatlarının süzülüşünde
çocuklar sek sek oynar
korkmam zindanlardan
aynalarda korktuğum kadar
kaçıncı kadındır
,geceleyin bir leşim
hep ölüyorum
hergün daha fazla
yazıyor öz kardeşim
ağzımın kenarındaki karanlığa beni
hayır ölmüyorum aslında
ölmemi isteseler de her ne kadar
tekrar doğrulmak için bir umuda büzüşüyorum
sevgilim
sarı benekli bir izmir kumrusu
yüreğimde bir böğürtlen korusu
kış ayaklarıma boğuldu
gel diyorum
n'olur gel
üşüyorum
esfel-i sâfilindeyim
bildiğin gibi değil
tut beni düşüyorum
Kayıt Tarihi : 30.10.2010 05:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!