Sarı Ayakkabılı Gelin

Tan kızılınca kalp açan yanışı
Yüksek atmosfer basıncında yaz eder kışı
Süzülür rüzgarda buğday sarışını
Stresimden aka çalmış saçları

Beyaz elbisesini soyunur
Yavaşça göğsüme sefasını doldurur
Dudaklarıma usulca kavuşur
Aklımı çeler ve beni susturur

Aralıklarla pencereden yarını gözlemeyi
Yalnız kalınca ardımdaki izleri gizlemeyi
Ondan öğrendim ben sevgiyi sevdayı
Çok iyi bilirdi gecelerde tenimi okşamayı

Her seferinde hikayemiz yeni başlardı
O yandıkça benim içimde yanardı
Bazen tükenmesin derdim cebimde metelik olmazdı
Geceleri yalnız yatardım aklım onda kalırdı