Şimdi çıksa karşıma kıpkırmızı elbisesi altın rengi teni ve deniz dalgası köpüğüyle..
Dudaklarıma değerken elbisesi tenini çeksem içime
Sert mizacı çıldırtan tadıyla boğazlarımdan kayıp kavuşsam ona, bütün vücudum savaşa ambargo koysa keşke.
Varlığı benliğimi unutturmuştu ama yokluğu varlığımı da elimden aldı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta