Şimdi çıksa karşıma kıpkırmızı elbisesi altın rengi teni ve deniz dalgası köpüğüyle..
Dudaklarıma değerken elbisesi tenini çeksem içime
Sert mizacı çıldırtan tadıyla boğazlarımdan kayıp kavuşsam ona, bütün vücudum savaşa ambargo koysa keşke.
Varlığı benliğimi unutturmuştu ama yokluğu varlığımı da elimden aldı...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta