Sarhoşluk Şiiri - Murat Akbaş

Gönül sırça bir köşk...
Herkes ona sultan olamaz...
Bir yağmur yağar inceden...
Herkes tutturmuş...
Sarhoşluk sarhoşluk...
Bir içkiden mi ...
Sarhoş oluyor insan?

Ya para sesinden...
Sarhoş olana ne demeli...
Dünyaları satan...
Dünyaları alan...

Ya da kadın sesinden...
Kapılıp şehvetine...
Ya da erkeğin zenginliğine...
Kapılan, rahatını düşünen...
Sarhoşluğa ne demeli...

Makam mevki sarhoşluğuna...
Kapılıp bütün yetkileri hor kullanan...
Dalıp giden sarhoşluğa ne demeli...
Güç sarhoşluğuna dalıp...
Kapılıp gidene ne demeli...
Ülkeler yıkan...
Dünyaları savaştıranlara ne demeli...

Ya cahil sarhoşluğu...
Ver yetkiyi babasını yok sayar...
Yoksa cimrilik sarhoşluğu...
Dünyaları yığar...
Sanki öbür tarafa götürecek...
Sarhoş bu ya...
Ne kendi yer...
Ne de başkasına yar eder...
Nasıl çıkacağız bu sarhoşluklardan?

İnsanları kandıran...
Bilgi sarhoşluğuna ne demeli...
Doğruları göstermemek adına...
Ekran sarhoşluğuna ne demeli...
İçimize kadar girdiler...
Telefon kolikler...

Anlatamazsın...
Sen hangi sarhoşlıktasın?
Sen hangi sarhoşluktasın?
Farkında mısın?
Sarhoşlukların tuzağına nasıl düştük?
Aklını kullanmazsan...
Sorgulamazsan önüne geleni...
Rafa kaldırırlar aklını...
Başkaları gelir...
Sarhoşluklardan sarhoşluklara salar...
Oradan oraya sürükler...
Derbeder eder...
Esas oğlan diye oynatırlar...

Buna izin veren...
Sensin sen...
Ayna bir tokat atsa sana...
Uyanacak mısın?
Gerçekten uyanacak mısın?
Hangi sarhoşluktasın?
Sen hangi sarhoşluktasın?
Gerçekten farkında mısın?
Sarhoşluğunun farkında mısın?
Ey sarhoş bakma öyle...
Sana diyorum...
Sana...