Sarhoş Yıldız Şiiri - Alperen Can Koç

Bağlandığım zincirleri çoktan kopardım,
İplerim çözüldü, tayfam dağıldı.
Gözsüz haritalar, yönsüz pusulalarla
Fırtınaların bağrına fırlatıldım.

Gürledi ufuk, kanlı bir kervan gibi;
Köpükler çarpıştı göğsümde.
Ne güvertem kaldı, ne direğim;
Bir ben kaldım, yıldızların sürgünü.

Ay ışığı zehirli bir şarap gibi aktı,
İçtim, sarhoş oldum sonsuzluktan.
Nehirler, göller, şehirler ardımda
Yeryüzü küçüldü, ben büyüdüm.

Çocukların hiç duymadığı masalları
Deniz köpüklerinden işittim.
Ejderhalar, ateş saçan balıklar,
Zincirli melekler uçtu başucumda.

Gözlerim gördü, kimsenin bakmadığını:
Çöken kıtalar, doğan güneşler.
Bir ölü yıldız kucağımdan geçti,
Külleriyle yaktı gemimin omurgasını.

Sonra birden, kıpkızıl bir sessizlik;
Gök yırtıldı, dalgalar sustu.
Yalnız kalbim çarpıyordu,
Bir çocuğun uyuyan kalbi gibi ürkek.

Beni kurtaramaz artık hiçbir liman,
Ne bayrak, ne demir, ne de kıyı.
Ben sarhoş bir yıldızım şimdi;
Göklere, dipsiz denizlere savrulmuş.

Yeter, yeter…
Aşkın zehri doldu içime, kanımdan taştı.
Yarılsın teknem, dağılsın zaman;
Alsın beni deniz,
Ve bıraksın sonsuza:
Bir yıldızın kalbinde yankılanan son şarkı.

Alperen Can KOÇ