Sarhoş Duygular Şiiri - Bekir Öztürk

SARHOŞ DUYGULAR

Sensiz bir akşamın alaca karanlığında,
Güneşin batışını seyrediyorum.
Bir anda yıkılan ümitler gibi.
Arkama baktığımda peşimden koşan karanlıktan ürperiyorum.
Ve, kalkıp koşuyorum ümitlerimin peşinden.

Bir yere giriyorum, guruba benzeyen loş ışıkların yandığı bir yere.
Hazin hazin çalan Türkünün eşliğinde,
“ Yine gam yükünün kervanı geçti.”
Biri dokunuyor omzuma, dönüp bakıyorum,
“ Ne içersiniz beyefendi ” diyor mavi papyonlu garson,
Rakı diyorum bir an durduktan sonra,
Etrafım da hüzün ve kederle dolu duygularını unutmaya çalışan bir yığın insan
Kafasını masanın üzerine salıvermiş birini görüyorum,
Diğer tarafta, biraz önce yudumladığı kadehi yere bırakırken,
Ağlayacakmış gibi duygulanan birini,
Ve rakım geliyor, yudumluyorum.
Ohh işte hayatın gerçeklerini unutturacak bir acı
Artık seni arıyorum, kadehlerin diplerinde.
Bazen buluyorum da, beni çağırıyorsun ıslak dudaklarınla,
Ve, içiyorum seni.
Ama.. sen.. kayboldun..
Selmaaaa diye bağıracak oluyorum,
Bağıramıyorum.
Garsonu çağırıyorum, kafasını ellerinin arasında ezmeye çalışan adamın masasından
Rakımı istiyorum,
Seni kaybetmenin burukluğunu damarlarımda hissediyorken, rakım geliyor
Hemen kapıyorum kadehi çünkü onda sen varsın,
Rüzgara bıraktığın dağınık saçlarının arasından parlayan şafak,
Gözlerin olsa gerek.
Sabah ne çabuk oldu diye düşünürken,
Saate bakıyorum on ikiye beş var.
Ve tepemde dikilen garson,
“ Kapatıyoruz Beyefendi ”
Şu an kadehin yerinde olmak için neler vermezdim ki,
Bir an kadehi de atayım cebime diyorum,
Ama garson hala tepemde ve tekrarlıyor,
“ Kapatıyoruz Beyefendi ”