Sarhoş Şiiri - Doğan Seven

Karanlık ve sessiz gecelerin
Sarhoş bir aşığıydım ben içki masalarında
Kadehinde iki duble sen
Mezemse ay ışığı ve resmin
Hayalinle kadeh tokuşturarak
Seni içerdim yudum yudum
Seni içer düşünür
Seni düşünür gezerdim
Aşk delhizinin labirentlerinde
Hiç yalnız kalmazdım o anlarda
Ya sen olurdun resminle
Yada sen olurdun kadehimde
Hasretinden bir de denizaltı yapardım kendine
Ve dalıp giderdim
Hayal denizinin dibine
İşte orada en dipte
Seni görürdüm hilal gibi gülümseyen dudaklarınla
Bana doğru koşarken
Dünyaları kucaklarcasına açardım da
Kırılası kollarım saramazdı tenini bedenime
Birden sülietin kaybolur deniz dolardı gözlerime
Ve damla damla süzülürdü yanaklarımdan göğsüme
O an gözlerim takılırdı resmine
Bir yildiz gibi parlayan saçlarını okşardım dizlerimde
Bazen saçlarından bir yıldız alır bırakırdım gökyüzüne
Bazen yıldızları tarardım parmaklarımla
Deniz köpürür taşardı göz pınarlarımdan
Yıldızlara çarpıp nehir oluştururdu toprakta
Toprak sen kokardı buram buram
Hasret sen
Şu karanlık sessiz gecede
Sarhoş bir aşığınım ben