Sarhoş Şiiri - Emrah Arslan

İçer körkütük evine gelir.
Karısını dövmeye çalışır o haliyle, karısı kafasına
küreği geçirir.
Evine ekmek zor getirir, meyhanede arkadaşlarıyla eğlenir.
Borçlanır parası uğursuza, çalışır yine ona getirir.
İçer ama sarhoş değil.
Ayık kafayla kaldıramayacağın şarkılar ona hoş gelir.
Gümbürder kafası, bilmez bir saatten sonra çalan nedir.
İçer ama sarhoş değil.
Sırnaşır bir başkasının namusuna, kendi
evindekinden habersiz.
Dayak yemeden varırsa eve ne ala, gider sızar bir köşeye.
İçer ama sarhoş değil.
Sevinir içer, üzülür içer, eşi dostu yüzüne bakmaz içer,
Oğlu mahallede itilir, kızının peşinde it gezer,
Gider efkârından yine içer ama sarhoş değil.
Bir gün döner bakar ev yok, köy boş.
Ne yapacak, ağlaya ağlaya gider yine içer, ama sarhoş değil.
Değil, çünkü bilmez sarhoş eden erik-üzüm değil.
Geçmek değil yaptığı kaçmak, korkmak ama bilmez,
çünkü sarhoş değil.