Sarhoş Şiiri - Ümit Alphan

Hayır istemedim ki!
Sen dildeyken,gönülsüz sevgini.
Yüzerken beraber,geleceğe atılan nahoş kulaçlar.
Dinleyin,şiirdaş sırdaşlar.
Bunlar sır olmadan, aramızda kalsınlar.
Sözüm ona beni ona aşık bırakacaklar.
Dili aşktan bahseden,
Aşktan hiç sarhoş olmamış yazarlar.

Kafam güzel,dilim peltek,
Kanı pompalayan kısa donsuz,eksik etek.
Dursun artık bu uçak,
Paraşütümü yırtık sanan kötü melek.
Seninle atlayalım mı?
Var mı sende o yürek?
Başım dönüyor benim,burası azcık yüksek.
Doldur hancı kadehi boş bırakmamak gerek.
Yolcu ayılırsa uçak düşüp,yolcu ölecek.

Lanet olsun inat ediyor kalemim.
Azcık uyku arası vereyim.
Bir yazıyor,yazmıyor sahte yüreğim.
Burası cehennem,nerde bedenim?
Beden buysa, hükümsüzdür.
Ruhumu senle çoktan kaybetmişim.

Bir örümcek, az önce ağ kurmuş beynime
Hey yavrum koca Ümit,hey!
Var mı böyle zulüm söylesenize.
Parmaklarım bilir misiniz neden dokuz tane?
Kumbarasını kaybeden öksüzüm bu gece.

Rakımın ispirtosu keskin,beyazı kirli.
Anasonun Afyon’dan tadı belli
Sarımsaklı cacığım var.
Hıyarı seradan,üzgündür benim gibi.
Ne dedim hıyar hancı!
İstediğim neden garip ki?
Bir çatalla,azcık sevgi.

Dalınca Bodrum denizine,
Dalınca sobelenen düşlere.
Gözlerim yolunu ahanda gelecek gibi.
Gözlerimi sana,
Gözlerimdeki yaşı,bardağımdakilere benzetmeseler bari.
Bu sabahta uykusuzum iki sarhoş gibi.
Ümit ALPHAN //SARHOŞ//