Sarhoş... Şiiri - Osman Türkmen Han

Kendimi arıyorum bu kaybolmuş şehirde
Oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi
Yalnız,gözü yaşlı biçare…
Bedenim titriyor gecenin bir yarısı
Ellerim üşüyor bir sokak lambasının altında
Gözlerim yine tek noktaya bakıyor
Umutsuz çaresiz kimsesiz…

Sokak köpeklerinin sesleri geliyor
Gecenin sessizliğini yırtar gibi
Ağaçlar dans ediyor sanki
Soğuk,acımasız sert bir lodos eşliğinde.

Sarhoş naraları duyuyorum yine
Meyhane kapıları önünde…
Gecenin bi yarısı yarı çıplak kadınlar
Saçları ayrı bir renk dudaklarında ayrı bi küfür…

Gözlerimin kapandığını hissediyorum
Yatacak bir yerim olsa ne ala…
Yine binaların kapı eşiğinde sabahlasamda
Bu şehir bana,ben şehre aşık…

Aklımda dün gördüğüm o fahişenin gözleri
Elimde bir yudum kalmış şarap şişesi
Tepemde dönüp duran şarhoş sinekler
Ben geceye aşık,gece sabahın o eşsiz güzelliğine…