Sarhoş Şiiri - Nevin Kılıç

Şu masada tek başına oturmuş,
Aşkın şarkısını çalıp dinliyor.
Kimse anlamaz,derdini dinlemez,
Herkes onu deli sarhoş biliyor.

Doldurmuş kadehini yudum yudum,
Göz yaşını katıp katıp içiyor.
Gözünü dikmiş bir noktaya bakarken,
Anılarda geziyor,belli canı yanıyor.

Gökyüzünde bütün yıldızlar yanlız,
Yeryüzünde sanki tek başına kalmış.
Birşey mırıldanıyor kendi halince,
Şerefine içerek aşkının sessizce.

Etrafa aldırmadan yudumlarken içkisini,
Bakmıyor üzerinde gezinen gözlere.
Ben yokum yaşamıyorum dercesine,
Kadehler arkadaş olmuş kendisine.

Hergün aynı yerde aynı saat, masada,
Ona eşlik ediyor aşkı yanında olmasada.
Ayakta duracak,yürüyecek hali kalmasada,
Unutamaz zil zurna sarhoş olsada.

Adım adım yürüyor ıslak kaldırımlarda,
Sağa sola devrilip, düşüp kalksa da.
Unutmadı unutamadı sevdasını,aşkını,
Kadehlere sarılıp, medet umsada.