Sare Şiiri - Mem Kurt

SARE...!
Seni dört gözle bekledim
Göğsümü gere gere
Bağrıma kara taş basa basa
Bak gülüm sensiz
Geçen günüm soldu
Dikenleri batan yarim
Umursamadım tatlı canımı
Takmadım endamımı cemalimi
Hesapsız sevdim seni
Elime kalem almadım
Silip silip çözmedim seni
Günlük tutmadım yokluğuna
SARE...!
Seni dört gözle bekledim
Ateşten gömlek giyerek
Seni yüreğim yanarak sevdim
Ne kor oldum ne de kül
Har oldum harman oldum
Mevsimlere ayırmadım
Bir güne bir gün sensiz"
Uyandığım en cesaretsiz
Ürkek sabahında perdeyi aralayıp
Pencerenden başımı çıkartıp
Serçe kuşundan sormadım
Havanın durumunu" umursamadım
Sana olan aşkım tek mevsimdi
SARE...!
Seni dört gözle bekledim
Su içtiği tası elimden düşürmediğim
Giderken arkasından su döktüğüm
Gözlerin öptüğüm yar SARE...!
Elimde senden kalan
Küçük bir ayna bir'de cımbız
Özledim SARE...!
Başımı dizine koyup dokunaklı ellerinle
Yanaklarımdaki fazla kılları almayı
Etrafı çiçekli nakışlı mendil
Hasretinde gözyaşlarımla ıslandı
Gelip giden yolculardan soruyorum
Seni sensiz SARE...!
Yarım yamalak yamalanmış dilimle
Bana son vedada bay deme
Baymıyorum ölüyorum o an
Sensizlikte SARE...Mem