Sardunyalar.... Şiiri - Süheyla Güney Avcı

Söker atarım seni anımsatan bu şehri..
Gıyabında çıkmış tüm kararları eyleme çevirir,
Köhnemiş özlemleri yakarım yüreğimde...
Keskin bir acı uğuldar geceme;
Ömrüme sessizce saplanıp, acıta acıta sıyrılan...
Fesleğen kokuları seni taşır hayallerime,
Sular altında kalmış bir şehrin kurtulma telaşı sarar!
Şehri beklesem boğulacağım!
Terketsem!
Terketsem yine boğulacağım!

Silik bir resmin ard arda anısı dizilir.
Kavuran yaz gecelerinin içine birde ateşli sevişmeler düşer...
Bakir duygular terkedilir
Korkulu soluklar geçitsiz bir dağ zirvesine tırmanır...
Tırmanır ve susar kırgın talan bir yürekle...

Eskimiş virane bir geçmiş olursun artık...
Hüzünlerin ayak sesleri bugüne yankı yapsada,
Uzaklardan bir sitemin soluk hayalinin kalıntısı gibi kalırsın aklımda...
Yolunu bekleyen çayın fincanda acıyarak paslanması bir yana
Ciğerini parlatırcasına alınan öfke solukları bir yana!
Her siluette seni tanımlamak unutulmuş yüzünle birlikte silikleşir...
Ve gözucunda an kadar yakın sessizliğe terkettiğim sardunlayar!
Gözucundan silinmeden, dokunmana bile izin vermeyeceğim sardunyalar, ölür...!
Anılar ölür, sevdalar ölür, geceler, günler ölür...
Sen ölürsün
Ve ölür sardunyalar!

Süheyla Güney Avcı