Sardunya kokulu zamAN’lar Şiiri - Murat ...

Şimdi, gecenin koynunda uyuyorsun sevgili
Parmaklarım hasreti çalıyor
Gözlerim yıldızları geceden
Uzak bir sahil kasabasından sesleniyor gibiyim sana
Kocaman şehirlerin yüksek binalarında saklanmış gülüşün
Ben
Sokaklarda misketini kaybetmiş çocuklar gibi üzgün
Ve arayıştayım
Sensizliği kuşanan yollarda

Hani o
Çocukluğunda ilk aşka tutulursun ya
Bilmezsin o duygunun adını
Fakat boğazının düğüm düğüm olmasından
Anlarsın bu yaşadığın şeyin normal birşey olmadığını
Sözler verirsin
Sonsuza dek ayrılmayacağına dair
Usulca bakarsın göz ucuyla O’na
Ne çok şeydir o güzel gülüşlü şey hayatında artık
Geceleri
Çocuk aklınla büyütürsün varlığını o küçük kızın gülüşünü
Yıldızlara bakarsın onun resmi vardır
Evinin her duvarına doldurmak istersin
Ne kendine sığarsın
Ne pencerelere
Uzun bir sessizlik sarar ve sen ilk defa
Sevgi olursun...

Büyümeye başlarsın
Sevgin sevdaya döner
Adı konulmamış duyguların
Bir adı olduğunu öğrenirsin
Elini tuttuğunda
İçinde ateşler kusan ejderhalar beslediğini düşünürsün
Gözlerine baksan
Dünyanın tüm nehirleri çağlayan olup boğazından içeri akar gibi olur
Bir O olursun, bir kendin
Her yanında sevda gülleri açar
Adın bu sefer
Aşık olur
Ve O
Sevgili olur sana...

Güneşin kimin için doğduğunu umursamazsın
Sen her sabah Sevgili için uyandığında
Gecenin kimin için geldiğini görmezsin
Sen Sevgili için yola çıktığında
Ne zamanın bir tarifi olur
Ne de sevmenin
Kutsal bir emaneti alırsın yüreğine
Koşarsın hiç durmadan O’na
Adın
AŞK olur
Adım Aşk olduğunda Sevgili
Yaşadığım her AN
Yeni bir çağın başlangıcı gibi geriye sarıyor kendisini zamAN
Tüm krallıklardan geri alıyorum
Kaybettiğim mutluluklarımı
Tüm işgal edilmiş topraklarımdan
Biçiyorum ektiğim sevgi tomurcuklarını
Sana mutlu yarınlar vermek için değil
Seni anda mutlu kılmak için vermekteyim tüm savaşlarımı
Ve seni benden alan tüm yaşanmışlıkları
Bir sana
Bir bana kalıyor
İçinde Sevgi olan yArıNlar
Bir
Sen oluyor
Bir
Ben
Sardunya kokulu zamAN’lar