Sardunya Şiiri - Dağlar Özügüç

Kapısı sürgülenmiş maziydi yaşadıklarımız
Paslanmış menteşeler yıpranmış boyalar
Yapılan fedakarlıkların tamamı sevmeye dahil
Samimi ve içten masum gülüşler
Yaratır inanılmaz mucizeler
Körler görmeye sağırlar duymaya başlar
Engelliler yürür eski sandal suya sürtünür
Pencerendeki sardunyalar şefkatle büyür
Müşterek hislerimizin bütünüdür bu yaşadıklarımız
Sen olmayınca yetim kalıyor duygularım
Vazgeçtim artık tek yanlı hayallerimden
Gerçek sevenler sonunda birlikte yanarlar
Yaptıklarımıza baktım şöyle alıcı gözle
Gönlümü senden ayıramadığımı gördüm sessizce
Çok gereksizlikler de gördüm ince eleyince
Sönmüş küllerden bile ateş aradım
Hiç acelem yok usulca ilerliyorum
Boşver olan oldu artık
Yaşadıklarımızdan kalanlar yeter bize
Yeter ki güvenelim sonuna kadar birbirimize