Sardunya Şiiri - Hasan Okursoy

Nereye baksan sardunya
Kokusu pencereden taşar
Gülüşü akar

Sürekli damlayan su
Mermeri deler
Kum kayadan geldim der

Bir gün
Buralardan gidersen
Kalanların göz eder

Hep yanındadır
Arkadaşlar ve çocukluğun
Okulun dün gibi ışır durur

Bir ipte serilir yaşadıkların
Rüzgâr estikçe sallanır
Ses vermez uzaklar

Artık yaşın
Sözde çocuktur
Ölüm eşiğinde solur

Gün gelir toplanır
Kopardıkların
Kayıplarında utanır

Yatağında seslenme ona
Tuzunda ses vermez azmak
Göstermez ayna

Bazen
Koca su durgun yavaş akar
Yalnızlık karanlığına bakar

Solur ağacında
Bir sessizlik
Kurusa da yaprak

Martıların çığlığında
Kıyısında konuşur deniz
Güneş battıkça uzar gölgeniz