Sararmış Yüreğin Çöküşü Şiiri - Cengiz Ç ...

Güz gülleri, bugün boynu bükük,
Dallardaki sararmış yapraklar cılız,
Sokaktaki insanlar daha durgun,
Hayvanlar bile bir başkaydı bugün.
Havadaki bulutlar kararmış,
Rüzgarsa yere düşen yaprakları savurtuyordu.

Elinde bastonuyla yalnız yürüyen,
Sonbaharın duyguları üstüne çökmüş,
Gözleri dolu yaşlı bir adam
Geliyordu, kendini zorlayarak,
İsteksiz ve yorgun.
Sahilde yürüme kordonundaki
Bir banka oturdu yavaşca.
Bugün onun doğum günüydü,
Merhaba demişti yetmişyediye.
Ama sararmış duygular,
Çöküyordu acılarla içine.
Çocukları bile yoktu yanında.
Farkı yoktu yerdeki sarı yapraklardan,
Yüreğindeki duygularının.
Sanki, her dakika bir parça kopuyor,
Savrulup gidiyordu denize.

Yaşadığı yıllar film gibi,
Akıp gitti önünden.
Takıldı kaldı bir süre,
Eşini kaybettiği günde.
Sararmış yüreğinin,
Acılarla çöküşüydü sanki yaşanan.
Yılların verdiği yorgunlukla,
Koptu gitti, her yıl içinden.

Yağmur başlamıştı, ekmek sular gibi,
Rüzgarın da etkisiyle çarpıyordu yüzüne.
Dalgalar kabarmış, köpürüyordu denizde.
Birden şimşek çaktı, gök gürledi.
Yağmur, bardaktan boşanırcasına,
Yağıyordu yeryüzüne.
Çevredekiler, çil yavrusu gibi
kaçıştılar, sığınacak yer arayıp.
Yaşlı adam kıpırdamadan,
Duruyordu boynu bükük.
Neden sonra bir genç,
Dayanamadı, koştu yanına.
Kaldırmak için, tuttu kollarından.
O çoktan gitmişti, ne çare.
Sararmış, dökülen yapraklar gibi,
Kopmuştu hayat damarlarından...

Cengiz ÇETİK- 01.10.2006 (11:45-12:35) FİNİKE