Sararmış Yeşili Döküyor Yere

Kaldırıp başımı baktım çınara
Sararmış yeşili döküyor yere
İhtiyaç yok artık suya pınara
Hazin sonbahar çöküyor yere.

Baharda tomurcuk çiçek açmıştı
Dalında kelebek arı uçmuştu
Türlü çeşit elvan güller kokmuştu
Yalnızlığa boyun büküyor yere.

Çatlamış toprağı kurumuş bağı
Başından köklere ayak tırnağı
Altına serilmiş kuru yaprağı
Rüzgarın hışmıyla çekiyor yere.

Fidanı erginin kara kışına
Üşüyor sürgünü karlar başına
Nazar et ibret al kuru yaşına
Figani meyvesiz bakıyor yere

Aşık Figani