Sararmış Sayfalar Şiiri - Özge Özgen 2

Yağmur yüklü kirpiklerim uyuklarken sokaklarda
Karton kağıtlara rüzgarları çizdiğim
oluyor yanlışlıkla

Sarılıp uyumak istediğim varoş
kılıklı insanlıktan

Beş kuruşa sonsuz sevgiler dilediğim
parçalar buluyorum
yol kenarlarında

Yazı-tura attığım bozuk paralardan
payıma düşen hayat
Beni annesiz bıraktı
çoğu zaman

Çoğu zaman çıplak ayakla
dolaştım
Can kırıklarının kestiği bir usturayla

Kimi zamansa göz çukurlarımı
makyajla
kapattığım fotoğraflarda

Defolu vazolara kırmızı güller diktiğim
bir çizgiden
Yokuş aşağıya inerken

Mor laleleri ifşa ettim
Kaktüsler boy verdi evin duvarında

Çatlayan lambalarda
Yarasaların
Yuva yaptığı odalarda yaşadım

Hiçbir yara bandı tutmadı ellerimi mesala
Hiçbir diş sızlamadı
kalbim kadar

Ve ben inatla cümlelerin eş anlamlarını
Üflerken
Kırışmış satırlara
Bir ayağı topal şiirler yazdım

Sararmış sayfalar da bilir adımı
Ve hatta bütün kelimeler
zehirleyebilir beni

Bundan böyle kalbim
Hükümsüzdür.