Sararıp Düştü Sevda Dalından...

Artık öldün ve öldüm...
Benim içim sen herkes için ben yok bu dünyada...
Sen gidince herkes de kalmayacak...
Yollar aşınmalı ayaklarının altında
Gitmelisin buralardan...
Gözyaşlarını bulutlara bırak benimkiler gibi...
Birlikte çağlasınlar yerimize ağlasınlar...

Bembeyaz alnına beni yazmalıydı kader...
Yollar ise hep bizimle birleşmeliydi...
Karışmamalıydı kahpeler aşkıma
Leke sürmemeliydiler sana
Ana sütü kadar ak ve temiz olmalıydın
Ellerine başka el
Dudaklarına başka dudak değmemiş olmalıydı...

En çok da kıymet bilmeliydin
Gözü kara ölüme gitmeye değmeliydin
Seni bulduğum gibi hep yukarılarda olmalıydın
Ne çabuk yerin dibine girdin
Yalanlara ne çabuk boyun eğdin
Sen bile senden iğrendin benden habersiz...

Sevdalar yitiriliyor sevda mevsiminde
Kirazlar çoktan tükendiler
Papatyalarsa senden daha tazeler
Eskisi gibi değilsin artık
Yüzünü buzlukta mı saklıyorsun ki böyle
Diri ve asık...
Ressama modelik yapar gibi
Hayattan tek bir damla yok gözlerinde
Değerini yitirmiş değersizden
Betersin gözlerimde...

11/06/1997