Sararan Umutlar Şiiri - İbrahim Yavuz

Bir fırtına kopardın tozum göğe savruldu
Boşlukta yüzüyorum ne var da ne yoktayım
Hasret ateşlerinde içim yandı kavruldu
Yağmurun rüzgarlarla buluştuğu noktayım

Ben acılar denizi ıstıraplar dağıyım
Hüznün esiri oldu sevdalı bulutlarım
Sahipsiz diyarların hazan düşmüş bağıyım
Bir bir toprağa düştü sararan umutlarım

Biliyorum sevenler sonuna kadar gülmez
Kınamaz oldum artık her gece içenleri
Gözlerimin dili yok yüreğim kelam bilmez
Kim nerden bilecek ki içimden geçenleri

Kabus dolu geceler bölük pörçük uykular
Yorgun kara trenler dolaşır raylarımda
Yine bin bir feryatla ayaklandı duygular
Ne isyanlar bastırdım gönül saraylarımda

Aşk denen cehennemin yanıyorken narına
Şimdi ayazlardayım sahipsiz donuyorum
Küçük bir umut olsun bırakmadın yarına
Sana yalnızlıklardan bir demet sunuyorum