Eskilerin tadı vardı sanki,
Aşkın kokusu da, odamınki de aynı kesiflikte.
Eski sararmış kitapları okumak istiyorum şimdi.
Ellerim rafları tarıyor durmadan.
Hep aynı kahraman var sanki her ciltte.
Her sayfada aynı konuşmaları yaparken buluyorum onu.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta