Şarap ve Sen Şiiri - Konya Mehmet

Sayende gene başladım içkiye şaraba
Her kadeh de beddua ettim ben sana
Bazen sustum güzel günlerin hatırına
Çok istesem de kızamadım ki aslında

Çok sevmek hataymış bunu anladım
Elimde olmadan sessizce ağladım
Bilmem ki sevgilim sana mı kahırlandım
Yada suç bendeki sana nasıl aldandım

Şimdi tek sevgilim var elimde tuttuğum şu şişe
Bir ben değil kimse anlam veremedi bu gidişe
Felek de arkadaş başladı mı vuruyor peş peşe
İtiraf ediyorum sensiz hasret kaldım güneşe

Birazcık kabayım medeniyet bilmiyorum
Ne yapayım bir tanem seni kıskanıyorum
Romantizm den de zaten anlamıyorum
Şaştığım konu ise sensiz hala nasıl yaşıyorum

Bu kadar kötüyüm değil mi terk edilecek kadar
Bir daha deme sakın karşına başka biri çıkar
Ömrümce hiç olmamıştım bu kadar naçar
Ağzımdan düşürmediğim tek şey ne olur dön yar

Affettirmek için ne yapmam lazım kendimi
Attığım o tokatta kaybetmiştim benliğimi
Ne olur bir tanem affet benim eşekliğimi
Giden bir sen olmadın yanına aldın ciğerimi

Bak bu son kadehim senin için olsun ister misin
Allah benim ömrümden alsın sana eklesin
Seni nasıl sevdiğimi sen değil de başkası mı bilsin
Ecel canımı almaya senin yanında gelsin