Şarap ve Bekilli Şiiri - Recep Metin Yer ...

Daha kapağını açtığımda beni sen yudumlar gibisin,
Bardağa dökerken bazen kızar, köpürür, sinirlenirsin,
Daha ilk yudumda tadını anlarım sen çok özelsin,
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Biliyorum sen şişede saki, bende bir sefasın,
Biliyorum her bir damlanda bir başkasın,
Biliyorum çok derde deva bazen de vefasın,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda Ankara dasın…

Beyaz şarabı saklar Erzurum Palandökende içerdim,
Bazen sıkılır denize iner hep kırmızıyı seçerdim,
Domisek, Tatlı beyaz, likör ben hepsini severdim,
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Sen, sen yalnız akşamlarımın tek tadısın,
Sen o ulaşılamaz sırlara benden yakınsın,
Sen her bir damlanda mutluluklara adaksın,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda Antalya’dasın…

Her derde devasın bunu bende bilirim,
Gündüz beyaz gece kırmızıyı seçerim,
Sen bazen gökyüzü bazen de bir çiçeksin…
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Sessiz sabahlar için hep onunla avunurdum,
O kısa beyaz bardağıma koşar sarılırdım,
Bazen beyaz bazen kırmızı renkleri tanırdım,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda Kars’tasın…

Ben üşümem,bıraktım ben üşümeyi sen gidince
Bıraktığı gibiyim sensizliği düşünmeyi ve gece,
Okumadım, aç kaldı unuttum, sevmeyi beklide,
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Her bir yudumda ağzımda bir bal ekşisi ağlardım,
Bazen şişedeki gibi durmaz seninle koşardım,
Ah Vehbi amca ilk şişeyi hep sen açardın,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda Hayat’dasın…

Gülmeyi bıraktığım gibi bıraktım her şeyi,
Bir kadeh damlasında şarap nefesi,
İşte bu ilk ve son yıktım sessziliği,
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Bu gece yalnızlığında yine seninle yürüyorum,
Her bir renkte farklı taddasın bunu biliyorum,
Bak yine nedensiz köpürdün ben masayı siliyorum,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda İstanbul’dasın…

Karlı bir gün Erzurum’da hava yok derece,
Hava soğuk,kimse yok sokaklarda nerede,
Üşüyorlar bak sadece gece bana kaldı yine
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Hep küçük üzümleri seçerdim, tadın ve kokun için,
Toprak kötü olunca sen iyi olurdun da sen kimsin,
Fransız, Alman değil sen Türk emeğini seçersin,
Ben Bekilli de sen ise uzaklarda Almanya’dasın…

Zaten ben bıraktım yalnızlıkta sensiz üşümeyi,
Bırakıp gittiğin günden beri seni beklemeyi,
Sabahları hep acınır gözlerimin içi şarap misali,
Ben Bekilli de sen ise uzaklardasın…

Sen gideli beli ben bağlarda sabahladım,
O iki damladan birini de sana sakladım,
Şarap kokan nefesimle hep ağladım,
Ben Bekilli deyim sen, sen yüreğimin tam ortasındasın..

Bitti bak bu son kadeh elimdeki,
Unutmadım seni unutamadım ki,
Sensizliği anlamak mümkün değil ki,
Anla ne olur anla hala, hala deli gibi seviyorum SENİ…