Önce güneş sıcacık,
sarmalayan,
kollarını çekti,bir hırsla,
sonra denizin ışıltılı parlaklığı,
sinsice çekildi,
kuytu derinliklerine..
Rüzgarın yumuşacık aşk kokan,
buseleri,
kanattı dudaklarımı hoyratça,
köpükle kaplandı,
dalgaların dorukları,
çarpıp durdular çaresizce,
kayalıklarıma...
Turkuaza hasret,
yıldızsız geceler,
kopkoyu bir kuyu olmuştu,
dibinde girdapları olan..
Fırtınanın,
bulunduğum kıyıları vurması,
an meselesi..
Sığınacak yer ise hiç yok..
Sular adım adım yükselecek,
sığınağımı boğacak elleriyle,
biliyorum..
Yaklaşan kara bulutlara çaresizce,
bakışım ondan..
Ondan,
sevdanın şarap rengi sularında yüzmeyi,
bu kez,
canımın hiç istemeyişi.
Biliyorum..
Beni yerden yere vuracak..
Yüzdüklerime saymak,
belkide en iyisi..
Fırtınaya arkamı döndüm,
arkamı döndüm sana..
Kalbim sızım sızım..
ama artık,
usanarak...
Kayıt Tarihi : 25.8.2006 14:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
