Şarap kokulu kadına mektuplar - SON...

.

çırpınmaları her gün katarken biri birine, acıyı kulağa yapıştırıp
nefes alan buruna, ağza, sakız kadar yapışkan öpücük bırakıyor,
gülünü kesiyordum. Kimse sevdiremezdi geceleri, ben sevmeyi
bekliyordum, çok beklemek deli eder sabırsız kuşları, onlara
katılıp kaçıyordum savaş meydanından, bazen kolum düşüyordu
bazen aklım, geriye kalan toprağa, neden hep uzaktır düşler
neden hep yakında, anlatamadım büyüdükçe zaman, paramda yetmedi
çaresizliği azaltmaya, işte bundan gayrı

ne kalıyordum geriye bilmiyorum.

böyle düşünmemiştim zalimliği, böyle düşünmemiştin. neden böyle
ve neden kimse anlatmıyordu. nasıl ulaşılırdı sana. nasıl kaçılırdı senden
nasıl yüz üstü bırakır nasıl yüz üstü bırakılırdın. anlatmadın. sormadım

bu acı nasıl koyulmuştu koynuma bir anlasam, yaz ortası kar yağdırıp
serinletecektim yüreğimi. soğukta her şey yavaşlıyormuş. gözlerim
anlatıyor artık. anlıyorum saatler benim yeterince. o kadar çok sen
çıkıyor ki. yüzünün her yanını ezbere çizebiliyorum. artık unutmuyorum
uzun zaman göremediğimi.

seni çiziyorum birkaç harfle, sadece benim anlayacağım dilden yüreğime.
az kaldı çatlamasına damarların küçüğüm. zonklamalar sessizliği yırtıyor bazen,
tütünde kesmiyor artık. aklıma kokun geliyor. sonra kapatıyorum gözlerimi,
baca zehirlenmeleri, karbon monoksit, lodos, kalkamayan el, kalp hastalıkları
düşler, kanser, bombalar, memleketim, ortadoğu, balkanlar,açlık kölelik, zulüm
gel yeniden direnmenin alnına, sevmeyi öğrettin yazdıklarınla yeniden bana
iki çift küçük elsin, iki bordogül dudak, sen şarap kokulu kadın sen, su serpip
terli yüzme, yağmayan bulut gibi gidemezsin…

bir yolu, bir dili olmalıydı.
dönüyor bana yedinden
yüreğimle gömüyorum

bir yolu olmalı acıyı savmanın
bir yolu unutulan
yaşandıkça anlatılmayan
anladıkça azalan
anlattıkça bulaşan
şarap kokulu kadın bir ben
kendimden sana geçen
ayırıyorum ölümü senden
kayıyorum şiirin yüzünden
gel tebessümüm gitmeden
ölmek için hâla erken…

2005