Şarap kokulu kadına mektuplar - IV

.

anlatamadım bin pişman sakladığıma, sürpriz yapıp, bir çay
bardağında ellerimi yakıp, sen öp sen iyileştir diye düşündükçe,
ateş bile korkutmuyordu gözlerimi. oysa yeni görmüştün
ateş içinde kalan ömrümü. bu çabanın ortasında umudun yokluğu
da geldi kapıma. artık sol elimden başlamalıyım kendimi yakmaya

bu aşk ölüm, bu aşk vazgeçiş. biliyorum ki dönüş yok artık.
herkes bilirken bir şey olmamış gibi çekip gitmeleri yaşadım
sen gözlerini güldürdükçe etrafına, güzel yüzünden şarkılar
aldım. şiirler yazdım sonsuzluğuna, mutluluklar diledim.
istiyordum ki sen hep mutlu olasın. ama olamadın, geç
kalmışlığım ve pişmanlığımda bunaldım. bana benzer
çocuklara katıldım. onlarla bir umut uçurumlardayım.

çekip gittiğin o gün, kendi planların olduğunu çok sonra
anladım. ne tuhaftı, bir hayatın olduğunu seni izlerken
fark ettim fakat benliğine anlatması çok zor insanın. birini
severken, o birinin bir başkasını sevmesini, o birinin bir
başkasını sevmesini gördüm. garip bir sahipsizlik, garip
bir talihsizlik çevremi sarmıştı. çok sonra anladım.
yinede anlatamadım. zaman hangi deliyi akıllandırır ki.
sen şarap kokulu kadın, sende göreceksin ellerimi yakan
yüreğimi kavuran ateşi, sana da bulaştıracak bir gün birisi.

iç’im çocuk
sen benden büyükken
senin için büyümek
senin için dirilmek işim
göm gözlerine
başım göğsünde
dalmak ölüme
nedir ölümü öğrenme

2005