Şarap kokulu kadına mektuplar - III

.

sana seni anlatsam, beni bir anlasan belki kurtulurum bu intihardan.
demek zor, anlatmak zor ve dünyanın en güzel destanını yazar gibi
yalnız senin önünde bağırıp çağırmak. kafiyesiz konuşmalar yapıp,
sensin işte aptal, o beklediğim sensin, beni dirilten, dirilttikçe
öldüren demek öyle zor ki.

gücüm yok belki, her kurgunun ardında unutulan insan varken
sadece seni hatırlamak. keşke daha çok yazsan, yitmişliğin
öyküsünü yeniden bulmalara karalasan, koparsan, ayırsan
belki olmasan.

sürekli yaşarsanız öğrenirsiniz diyorum. beni büyüten yaşamak
beni öldürende olacak. acı belki ama anlatamam. yaşamak lazım
söylüyor ve çekiliyorum ve bak seni unutmadım anlatıyorum.
sen olmasan ölümü kendime sevgili yapıyorum.

geceleri senle süslemek artık daha kolay. unutulmuyor bir kez
taşa kazınanlar. ne gelse kenarından akıp gidiyor insanın. ben
susuyorum sadece, anlatsam kimse anlamaz biliyorum. şarap
kokulu kadın, zararsızlığım kendime, yürüyüşlerimde, düşmelerimde
tepeden tırnağa bana sarılmış bu elbiseyle, yenilmiş elmaların
aşkına, yeni kırılmış dal gibi düştüm karşına, ayırma yapraklarımı
şiirler yazamam ellerim. gözlerin, damarın olmasa, artık imdat
dileyeceklerimde yok yanımda. arada bir uğra, ağır acıları kaldırmak
zor ıssızlıkta.uzun yolculuklara da çıkma. hayat duruyor duvarlarda
taş olmak istiyorum bu aralar, sökülüp atılmayan yollarda. Taşlarda
konuşur ben sus’u anlattım sana. oku şiir aşkına, başla.

dil buldum kendime
yaktım harflerimi
işte dudağım
kulağına söylerim
alfabem olmuş nefesim
çekilsin gök yüzümden
artık türküde söyleyemem
mavi ölümdür
yeniden öğrenemem

2005