Şarap kokuları Şiiri - Şenol Yücesan

Eyvah yine yalnız kaldık
Meyhanede bu akşam biz
Havada buluştu efkarım ve şarap kokuları
Uçup giden ümitler
Sararan solan beniz gibi
Bu akşam her taraf böyle sessiz

Uzaklarda silinmeye yüz tutmuş bir iz
Kafamda bin bir şüphe bin bir dehliz
Efkarım çok ağır be saki
Kırk yıllık
Hayır olmadı
Yüz yıllık bir şarap daha aç
Belki kafamdaki tortuları süpürür o mey o iksir

İki kelime edecek dost da kalmadı
Yine bu salaş meyhanede kaldık yalnız biz
Kafamda bir sürü duman ve dehliz
Boş kalmasın kadeh
Saki doldur
Doldur meyi ve kafamdakileri
Kadeh boşaldıkça belki diner
Bu hüzün bu keder

Meyhanede yine yalnız kaldık bu akşam biz
Peşpeşe boşalan kadehler ve biz
Uçup giden ümitler
Hayaller deniz
Dalgalar silip süpürdü bütün herşeyi
Kumsala vurdu ümitlerimiz

Martı sesleri de yokki bu akşam bu saatte
Bir ortak bulamayız ki içimizde
Derinlerde saklı gerçeklere

Onlar acımasız
Hayallerse dayanıksız
Uçup gitti tüm ümitler şarap kokularıyla
Bu akşam bu salaş meyhanede

Yine yalnız kaldık biz
Bu saatte bu meyhanede
Yine yalnız yeniden yalnız
Yine her akşamki gibi bu akşam
Bu salaş meyhanede

Boşalmış onlarca kadeh ve biz
Uçup gitmiş onlarca ümit ve yalnız biz
Kafamda yine binlerce dehliz
Haşin dalgalarıyla
Korkunç bir deniz
Acım kederim öylesine tarifsiz
Ölücesine tarifsiz
Ve öylesine ümitsiz