Şarap gibi Şiiri - Selva Durmazemir

Acım
Şarap gibi
Cennet şarabı
Sunuluyor sanki
Bir gılmanın elleriyle
İçtikçe
Daha da çıkmak istiyorum
Cennetin yüksek tepelerine
Daha da yükselmek istiyorum
Genişliği akla izana sığmayan
O yüce meskende

Acım
İçimde dolaştırıyor beni
Yüreğimin vadilerinde dinlendiriyor
Kah sığınıyorum
Rabbimin gölgesine
Kah ısınıyorum
Rabbimin şefkatinde
Ne yakıyor
Ne donduruyor
Nefes aldırıyor
Hayatta kalmalısın dercesine

Acım
Diziyor kalbime niyazı
Acziyetimi sürüyor merhem gibi
Kudrete vabeste olmayı
Teslim olmayı
Öğretiyor hikmetin yörüngesinde
Haddimi biliyorum
Sonsuz gücün karşısında
Ellerim pençe
Divan duruyorum
Rabbimin huzurunda

Acım
Mukaddes
Hüznüm mukaddes
Çünkü Rahmandan bir emanet
Şu yaralı gönlüme
Alacak biliyorum günü gelince
Misafirim o benim
Gönlünü etmeliyim ki
Gidince şikayet etmesin beni
Güzeller Güzeline

Ey Rabbim
Beni rahmetinle yarlığa
Kaldıramayacağım yükü verme omuzlarıma
Kaçarım ben her zaman
Gazabından rahmetine
Bilirim ki
Rahmetin gazabını geçmiştir
Nolur koyma beni iki cihandada darda
Tut ve bırakma
Muhtacım ben her daim yardımına