İçten içe yanık yanık türküler söyledim kendime.
Kiminde yar tuzaktı,
Kiminde gurbet uzaktı.
Her gün doğan güneşe şükreder oldum,
Kabrime girmeden, kabrim bana kucak açtı.
El değmeden şu gönlüme gitseydim n’olurdu sanki,
Dost da yaktı, can da yaktı.
Hangi yana baksam güneş gözümü alır da durur,
Cehenneme girmeden, cehennem bana kucak açtı.
Her cihana kendimi kaptırdım,
Kadehler dolup dolup boşaldı,
Hiçbiri hiçbiri derdirme derman, yarama merhem, gönlüme ferman olmadı.
Gülmeyi bilmeden, gözyaşım şarap oldu.
Evren Özcan
17.07.2011 Pzr
Evren ÖzcanKayıt Tarihi : 17.7.2011 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!