Sarap Şiiri - Gassan Satar

ellerim karincalaniyor..
teninin nefesi hala dokunusumlarda..
sevismelerimizin ustunden daha cok gecmemis..
renkleri sesinin arzularimda geziyor..
ben seni ozlemeyi de ogreniyorum ya..
sana sarilip uyumanin tadi hala koynumda..
cicek acmis sicakliginda..

ellerim karincalaniyor sevgili..
gozlerindeki isik kalmis hasretlerimde..
seni beklemenin.. ki gece ne zaman gelir,..
ne zaman gelir sevismeler..

ah kadin koy bardagima sarabin kirmiziligini
dudaklarim sarabi
ruhum seni icsin derinliklerine
ac perdeyi,
bak muzip sevismelerimizi izleyen aya,
bak geceye
gel sonra yeniden teninde emanet kalmis ay isigi tozlariyla
gecenin sessizligi de ardinda kalsin
ah sevismelerinin atesi dussun soluguna
her nefesinde sevdigini soyleyen ahlar dussun

sevismek ne guzel bir ruya..
ne derin bir cennet… kadin..
hasretlerin ne yaman bir ates..
bak kavrulan zamanima..
bak yanmis soluguma..
zamansizliklardan gelmissin ya kadin..
sevismelerinde yeniden yaziliyor zamanin tarihi

dudaklarinin kivrimlarinda neseli bir sarhosluk
ah yudumlarim ayikligima inat
gecenin kirmiziligi birak
teninin atese kesmis tutkusundan dogsun