Saracın Oldum Şiiri - İbrahim Halil Demir

Sevda yollarında, aşkın atına oldum saraç.
Bazı günler tok yattım bazı günler de aç.
Seven meftun olmuşsa sevdiğine,
Namertlere ister istemez olur muhtaç.

Sevda yollarında, oldum çarnaçar bir yolcu.
Sol yanıma girmiş dayanılmaz tarifsiz bir sancı.
Seven sevdiğiyle kumrular misali koklaşırken,
Ölesiye sevdiğim yar, olmuş bana yedi yabancı.

Sevda yollarında, terledim boncuk boncuk.
Gerçek sevenler, olmaz asla ve asla kancık.
Bir güzel, işin kolayına kaçmadan sevilmişse,
Sevenin lisanı hallerinde olmaz yapmacık.

Sevda yollarında, yorulup düştüm bitap.
Seven de sevilen de etmeli birbirine güzel hitap.
Sevdalar hakkında konuşabilmek için,
Çok okunmalı sevda hakkında yazılmış kitap.

Sevda yollarında, kalmışım soluk soluğa.
Haşin bakışlar, sokar beni karanlık çıkmaz sokağa.
Sararıp solar betim benzim, kesilirim iştahtan,
Sevda insanı sus pus eder, olsan bile ağa oğlu ağa.

Sevda yollarında, şakıyan bülbüller olur lal.
Sevip de sevilenler konuşurken, ağızlarından dökülür sanki bal.
Gölgesinde, el ele, diz dize, oturduğumuz asırlık çınar ağaçlarının,
Sevdalılar hürmetine daha bir gür yeşillenir, büyüdükçe büyür her dal.

Sevda yollarında, berrak akıyor gürül gürül aşkın pınarları,
Meclislerde anlatılmakla bitmez, sevdalıların namus ve arları.
Ekmeği elinden alınmış çocuklar misali hıçkıra hıçkıra ağlarlar.
Heybelerinde taşıdıkları barlar, değilse şayet sevda barları.
19/Ekim/2018