Şarabın Yankıları Şiiri - Arıkan Akar

Sabahı avlıyorum elimde ucuz bir şarapla
Fakat gece bitmeyen bir mesai
Vivaldi' nin sesini açıyorum
Telafi edilemez notalar var tenimde
Rahatı kaçmış bir kez ruhumun
Bu bir soru sorma sanatı,bakın diyorum!
Kışı, annesinden emziren ve caddelere kırgın bakan bir çocuğa
Sevdasından ölen bir dağ çiçeğine
Nasırlı elleriyle sofraya oturan bir babaya

Kız çocuk sesleri kulaklarımda
Bakire bir çan
Şarkı söylüyorum korkum geçer diye
Çocukken geçerdi ...
Büyüdüm
Ve
Karabasanımı beyaza boyuyorum

Düşlerimde bit kıran kızlar
Zarif parmaklarıyla tırnakları gümüşten
Yüzü duvaklı uzanmış sulara...

Ellerimde tarihin şarap rengi
Deli ellerim var benim
Ellerim deli benim
Dokundum ellerime
Sımsıcak..
Yirmi parmaklı bir ejderha oldum
Ellerimi fethetmek isterim
Fikirlerim yayılıyor tenime
İki ismin cansız birleşmesi bu

Sabah mı oldu yoksa
Şarap mıdır geceyi emziren
Gazete başlıkları duyulur
Sokağın altında pervazın
İllegal bir mısra kalır sokakta
Perdede rüzgar kalır
Kırılır bir cam gibi trajedim ortasından

Ey!
Sabahlar benimdir,
Sokaklar benimdir artık
Ve dışarıda; kuşlar ölü
Dışarıda; gelincikler bürünmüş karaya
Dışarıda; herkes gölge
Soğuk güneşle kaynaşan insanlar

Dışarıda; ağır ağır ölenler
Dışarıda; yok olanlar
Dışarıda; kayıp bir dünya

Şarap biter
Şiir biter
Ellerim cebimde
Dudağımda gür bir ıslık
Sokaklar biter..