Şarabi Masal Şiiri - Özdemir Aydın 2

Bir dermansızlıktır benimkisi,
Yokluğunun tavanına yağlı kendir asar, boynuna dolarım.
Haktan yana ferman diler,
Geceye baş koyarım.
Bir avuç sensizlik değil midir gökmaviyi üstüme yıkan.
Tarumar olmuşken,
İnsanların getir, götürü iken,
Kimde ne kadarım bilmezken,
Sen çıktın karşıma.
Hem alışkın değildim sıcak bir gönülde vuslatı bekleyişe.
Kıblemin ıtırşahı,
Rüzgarın getirdiği frangipani,
Ahh be gamzesine yandığım,
Gönlümün nergis çiçeği,
Göğsümün alevi, közü,
Her gece ay ışır, hazanın rengine boyanır gönlüm.
Köküm yere, başım göğe erişir.
Yaprağım zülüflerden, dalım sana uzanır.
Bu gece de özlemine sarıldım,
Bir hançer sapladım gecenin bağrına,
Oturmuşuz kalemimle yerde yatan cesedime ağlarım.
Kim nerden bilecek nasıl bir "Masal" yazdığımı,
Bir kainat içinde bir kainatı kaleme aldığımı.
Ey benim yürek parem,
Ey benim yürek zarım,
Ey dört kitabın alfabesi,
Sen, beni sarhoş eden, ömrümün şarap tortusunun son kekremesi.