Şarabi Eşkiyalar Şiiri - Zafer Zengin Et ...

Canım
Ateşler düştü yüzümüze
Gülemedik hiç
Yasak olan
Sevgili yüzüne

Yasaktı
Adam gibi sevdalanmak
Sevgilinin gül dudağında
Düşmek yarınlara...
yasaktı! ! ! '

Kavrulan tendir bayrağımız
Yemindir
Canımızı verdiğimiz
İnsanımız

Memleket aç
Biz kan içerdik
Mezbahalarda
İşkence odalarında

Yasaktı
Buharı çıkan ekmek
Tuğla duvarlarda yanan
Bana ve arkadaşlara

Canım
Biz öldük
Bir biz kaldık içerde
Zulmü sevmedik diye
Aç öldük
Tok gülemedik memlekete

/Düştü bir şarabi eşkiya daha/Karanfili elinde/İşte dönüyor memlekete

Aç idik
Yinede memleketi sevdik
Hiç gülmedik
Hep seni sevdik
Senin için öldük
Senin için ateşlere sürüldük

/Bilir zulmün zevkidir bizi yakmak/Ellerimizi çıra yapmak

İçin gitti gözüm
Çizdiğim resimler havada
Duvarlarım siyahtı
Yanan arkadaşlara baktığımda

Yolcu verdik
Teni akan yoldaşlara
Elimizden bir mektubu
Okusun memleketin okulu
İşte gidiyor
Bir şarabi eşkiya daha
Selam sana
Selam memleketim
Selam halkıma
İyi bakın ateş içinde yananlara
Durmayın
Sayın
____Sayın
_________Sayın
Bir daha
_____Biri daha
_________Birileri daha

Aç koyup çocuk ettiler
Şarabi bu eşkiyalar
Hep umut dediler

Karanfil rengi kül bıraktık/Çok açtık/Ateşlere atıldık/Karanfil gibi yandık

Gül kokuyor memleket/İçim sızlar/Gidiyor bir bir /Şarabi eşkiyalar

28 Mayıs 2004 ' Kan konuşmaz '

Şiirime katkısı için sayın dolunay enver'e tesekkür ederim..sağolsun...saygılarımla..