Şarâbî... Şiiri - Nevin Akbulut

Okuduğum her kitap da Seni aradım,
Satır aralarında.
O kadar güzel gizlenmişsin ki,
Bir harfine bile rastlayamadım.

Kim bilir Hangi Avuçlarda eriyor Harflerin…
Ben avucumu hiç kapamamıştım,
Sen dokundun diye.
Hangi dudaklarda Son buluyor Harflerin..

Hayatım Neden kaldığı yerden devam etmiyor?
Geldiğin yolları Günahla doldururken,
Ben Senden Gidiş’imle dolduruyorum
Gittiğim yolları!

Dönüp baktım Hayatım’a,
Her şey silik, Her şey yabancı.
Bir tek Sen varsın.
Koca bir ömrü kaplıyor Adı’n.
Dudağımda bıraktığın şarâbi tadın.

Zaman geçiyor ama,
Geçse yıllanacak mı?
Yıllansın istemiyorum Aşk’ım,
Hep taptaze kalsın.

Biliyorum o buruk tat,
Hiç bırakmayacak Bizi,
Burukluk içimde.
Tek başıma yaşıyorum Bizi..

Sarhoş olsam çıkar mısın aklımdan?
Hadi aklımdan çıktın diyelim.
Kalbimden çıkman için,
Ne içmem gerekiyor?

Ben’deki Adı’n; Şarâbi,
Adını o kadar içtim ki.
Galiba yine çarptı Beni,
Dudağımdaki tadın Şarâbi.

(OnDört-Eylül-İkiBinOnBir*01:10