Bir el uzanmış çok uzaklardan
Fırtınanın ıslık çalarak estiği anda
Tut o pamuk elleri
Okşa okşayabildiğin kadar...
Dayanmış başı dizlerinin üstüne
Gözleri bakıyorsa çok uzaklara
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
her el tutabilecek bir el arıyor,
her kol sarabilecek birini arıyor,
her yürek sevebilecek birini arıyor...
yine de her insanda
[dolayısı ile hemen her şiirde]
bunları arama, bekleme, kavuşma umudu var.
umut olduğu için de bu şiir var.
ilhan keskinöz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta