Sar beni ve sardıkça sigaranın dumanı kö ...

Gece daha yeni yeni sessizliğine kavuşuyor,
oturup sigaranın başına düşüncelere dalmaktan başka bir ritim yok buralarda
değil aramızda bir aşk süreci,
sevgi pozisyonu bile yok bu sessizlikte.
belki gözlerin birbirine teması yada
camın arkasında 'sen hariç yokum' bütün bir bağlılığımız.

Kulağımda bir huzur tümleci,
kavramsal yalnızlık içimdeki,
ebedi bir kendini unutmuşluk ve adamışlık her yoldan,
tarihi eser olmaya yapılmış istinat duvarı, ama ne tarihi ne korunmayı görebilecek.
uzaklarda bir sessizlik daha bu bütün içtenliğiyle yaklaştırıyor karanlığa
ve her şeye rağmen kötü huylu bir tümör büyümemekte ısrar ederek
yerleşke kuruyor zihin damarlarımda...

Gecenin sönük hayatı,
bir dem çay bardağı olup doluyor damağımdan aşağı,
yarım yamalak tümcelerimi
konuşmakta değil sussuz kalmakta kullanıyorum.

Eyy ümitsizliğin en derinindeki ümit,
bana yalnızca gerçekliği anlat,
ve yalnız gerçekleşme ihtimali olan ütopyalara boğ beni,
önce soy, ciğerlerime üfle soluğunu,
ışığa her yaklaşışım nefesinde vücut bulsun,
sar beni ve sardıkça boğ beni dumanına sigaranın,
sigaranın dumanı kötü huylumun nimeti olsun, kendi zihnimde öldür beni,

Ve on iki sene sürsün...