Sar Beni Kollarınla Şiiri - Menekşe Gülay

gökyüzünde ki dolunay,
ne güzel aydınlatıyor her yeri.
yüzüne vuran ışığı ise,
gizemli bir hava veriyor şimdi.
gözlerinin karası geceyle karışmış,
bütünleşmiş sanki.
beni çekiyorsun kendine,
farkında değilsin belki.
Rabbim den diledim herzaman,
senin gibi birini.
işte karşıma çıktın sonunda,
buldum seni.
sevincimsin hasretimsin
herşeyim oldun benim.
dünyaya değişmem seni,
hep içimde sevgin.
vakit bu vakit sevdiğim,
bizim aşkımız ölümsüz.
aşk şarabından içtik
bak ne hallere düştük.
tutkular içimizde,
birbirimizi büyük tutkuyla sevdik.
içimizde ki yangınlar büyüdü
orman yangınına döndü.
biraz daha kalırsan orada,
küle döneceğim sonunda.
bu özlemleri atsak içimizden,
kavuşsak birbirimize daima.
aşk esiri olduk ikimiz de,
başka başka yerlerde.
arzularımızla yandık sadece,
aşkımız hep içimizde.
sen başka bir yerde,
ben bu şehir de sevgimle.
boynu bükük bekliyorum seni,
sevdiğim ölesiye.
düşüncelerimle değil,
seninle yaşamak istiyorum
kaderimide.
umuduma yolum sana,
canımdan daha çok cansın bana.
çöllerde su arayan Leylâ gibiyim,
bende ki bu aşkla.
Mecnunum gel...gel artık,
sar beni kollarınla.