Sar beni kollarında Şiiri - Oktay Çekal

Sar beni kollarında…

Gidiyorum rüzgârın savurduğu, uzaklardaki ormanlara doğru…
Saklısın bir yerlerde, bakışlarımda göremiyorum gözlerini,
Bana ait değil gibi yoksun, nefesini duyamıyorum mesela,
Ve kalbin atmıyor, sevgimiz öksüz ve yetim kaldı,
Bitti! Gittiğin an…
Yarım bir insan gibi güçsüzüm, dokunamıyorum tutmak istesem de…
Çünkü yoksun yanımda; bilinmez fırtınaların menziline girdin…
İstediğin buydu yıktın yokluğunla, bir ömür verdiğimiz emeği,
Damarlarımdan akardı, aşkın yüreğime,
Dolardı sevgin ve mutluluk okşardı tenimi…
Gözlerim seni çizerdi, alabildiğine gökyüzünde,
Sen vardın…
Varlığına banardım parmak parmak, azıktın hayatıma acıkırdım sana…
Gözlerindeki hayat yaşatırdı beni, özledim hem de çok…
Sarılmalık oldu kollarım, haydi, gel durma sar beni kollarında…

Oktay ÇEKAL
14.06.2012-21.58