Sar beni hakikat Şiiri - İsa Yıldıran

Şu aşkın elinden gurbete gitsem,
Yüreğim yansa, bükülse ensem,
Gurbeti sılaya ben tercih etsem,
Değişmez kaderim, ben yine benim,
Benle gelir nere gitsem kaderim.

Değişir diller, değişir mekan,
Acı düşer yüreğe çökünce akşam,
Derman bulamam çevreme baksam,
İçimde bin dertle, boğuyor dünya,
Maddenin içinde bulunmaz mana.

Beynim bulanıyor her yeni sapak,
Bulunmaz bir ışık hep çıkmaz sokak,
Akşam olmadadır, yolum çok uzak,
Dikenli yollar geçit vermiyor,
Soğu boranı çok sert esiyor.

Kapanır çaldığım bütün kapılar,
Bedende acımaz kırbaç şakılar,
Kalmadı gökkubbe çöktü çatılar,
Beni yürekten temelden yıktı,
Ne güldü yüzüm ne canım çıktı.

Dikenlerin çiçek diye açtığı yerde,
Hangi bülbül düşmez ki derde?
Kurudu bedenim kalmadı ter de,
Yaşarım içimde kocaman çile,
Söylenmez kimseye gelmez ki dile.

Dünya etrafımda sanki bir kafes,
İçimde kalmadı hayata heves,
İçimde çınlayan ah eden bir ses,
Bir ses ki, o sese kulaklar sağır,
Bu sesi duymanın bedeli ağır.

Bana ateş sanki şu büyük alem,
Bedenin içinde tutsaktır gayem,
Kimse halimi anlamaz madem,

Kör şeytan oynama ruhumdan el çek,
Sar beni hakikat, sar beni gerçek.

İSA YILDIRAN