Sar Beni Beni Şiiri - Hanifi Kara

SAR BENİ BENİ

Al da götür beni kendi iline
Biran önce n’olur, yâr beni beni.
Geceli, gündüzlü sen doya doya
Al da kollarına, sar beni beni.

Zifiri gönlüme doğan ışıksan
Aşkın kapısında eğer eşiksen
İspatla sevdânı gerçek âşıksan
Aşkın harcı ile, kar beni beni.

İnsan yaşamalı elbet arıyla
Bir olmalı her gün her dem yâriyle
Kalbimi ortadan aşk hançeriyle
Eğer acımazsan, yar beni ben.

N’olur bir gün kollarıma alayım
İzin ver gönlüne bir kez dalayım
Ayağın altında yolluk olayım
Bastığın yerlere, ser beni beni.

Nev-bahâr gelirmiş her kıştan sonra
Dünler dünde kalsın sil baştan sonra
Vakit geçti deme bu yaştan sonra
Kalbinin içine, ör beni beni.

Ecel sesi gelir öyle ki tak tak
Hazan vakti geldi döküldü yaprak
Her canlıyı yiyen; o kara toprak
Nasıl olsa bir gün, yer beni beni…
Hiç acımaz o yer; yer seni, beni…

07/07/’10
Hanifi KARA