Sar Bağrına Şiiri - Fahri Terzi

Dil şad olmuş bu ocakta pişenler
Hak’ ka durmuş aşk oduna düşenler.
Cenderende ezilenler pür şenler;

Sar bağrına gardaşımı babamı,
Hem beni al, hem yarimi anamı.

Yitirdim aksimi damla düşende,
Sedamı uçurdum rüzgar esende,
Gül mücevheratım gülden kesende;

Ben senim sen bensin yanar yaşarım,
Hazmedemem bazen, coşar taşarım.

Harput’ta soluklar nefis Hazar’ı,
Yüreğinde sevdiğimin mezarı,
Kem göz görmüş, kimin değdi nazarı?

Hançerlenmiş boyun bükmüş minaren,
Kalk ayağa kalmadın mı hiç çaren?

İkliminde hemhal olur ağarır,
Derman bulur yaralarım sağalır,
Aşık pişer ateşlerde dağlanır;

Lokman Hekim lüzum değil derdime,
Otun dutun deva ettim kendime.

Bağban kızı yufka ekmek açardı
Sunaların kanat çırpar uçardı,
Dağın bağın rayihalar saçardı,

Filiz vermiş kol uzatmış kekikler,
Hasretinden figan eyler keklikler.