rüzgar savurdu, yaprak uçtu gitti
geceye düşen bir damla gibiyim şimdi
gözümü de götürdü giderken
gözsüz yaş ayaklar altında akıyor
ne kadar zor
zor onsuz gülebilmek
ne kadar zor
zor onsuz görebilmek
ey sevgiyi çağrıştıran ışık
garipleri gör artık
bakma tepeden öyle
onsuzlukta üşüdüm
ışığını düşür karanlığıma
sar ay beni sar ay
ısıt içimi de
hangi çağdayız
sahip ve köle yok
kadın da erkek de özgür
sevgiyle çözülür düğüm
üşüdük şiddetin rüzgarında
geçim seçimi çıldırtıyor
bıçak yanlış kurbanı kesiyor
kendi derdinde şimdi saray
gözümü getir de
sar ay bizi sen sar ay
tüm gözlere gülücük yay
(08. 03. 2015)
Kayıt Tarihi : 8.3.2015 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimi otobüse bindirince başladı bu şiirin duygusallığı. Sekiz mart havası duygusallığımı yönlendirdi. Ney sesi hüzün kattı. Ay ışığı umut verdi. Yazıldı ve paylaşıldı.
TÜM YORUMLAR (1)