Saptaki Sarı Başak Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Geceden yol alan, karanlıkta sabaha kızıl şafak taşıyan
Göğün bir köşesinde, sessiz sedasız
Seni izliyorum
Gözlerindeki o gülümsemenden
Yüzündeki solmayan güzelliğinden
Mehtabı görüyorum
Sende aydınlığı yaşamak
Çok güzel bir his
Ortanca
Akasya
Begonya sensin

Mavi
Kızıl
Ayışığı rengi sensin
Kokusuyla sarhoş eden
Daldaki gül
Gökteki öbek, öbek
Bulut
Yerdeki
Harman
Dağlardaki esen rüzgâr
Daldaki çiçek
Saptaki sarı başak
Topraktaki bereket
Yürekteki sırılsıklam olan
Sevda sensin
Söndürme içindeki umut, özgürlük ateşini
Gök kubbede ışıkları efsuni her yıldız,
söken her şafak sensin

Memleketimin baharı, yazı, binlerce yıllık özgürlük hasreti
Umut ve sevda boylarında
Yansıyorsun
Masmavi gökyüzüne
Dünya'ya doğan güneş
Geceyi aydınlatan
Mehtap gibisin
O güzel gözlerinle, o sıcak gülüşünle
Bahar başında, güz ortasında açan, her renkten olan çiçeksin

Erguvan kokan, zambak, sümbül, leylak, şebboy kokan
Dalga, dalga yeşeren tomurcuksun
Sevda yoluna sabaha düşen
Güneşsin
Göğsündeki uyanan
İçinde
Maval olmayan
Bin kalemle yazılan
Her yerde
En önce o okunan
Bir kadim romansın
Çocukların gördüğü düş, sevincin ezgisi
Mahkumların, mazlumların özgürlük özlemi
Her zindana, her mapushaney sabrı etmeyen yüreksin

Mehmet Çobanoğlu
16.05.2022
İstanbul